Dnia 10 grudnia 2008 roku zmarł prof. dr hab. Manfred Oskar Lorek- długoletni Kierownik Katedry
Wspomnienie o prof. dr hab. Manfredzie Oskarze Lorku
W dniu 10 grudnia 2008 roku zmarł nagle profesor dr hab. Manfred Oskar Lorek – wybitny specjalista w dziedzinie hodowli zwierząt futerkowych, długoletni Kierownik Katedry Hodowli Hodowli Zwierząt Futerkowych i Łowiectwa, Wydziału Bioinżynierii Zwierząt, Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Prof. dr hab. Manfred Oskar Lorek urodził się 20 lipca 1940 roku w Uzdowie na Mazurach. Dzieciństwo spędził w Cieszynie, skąd pochodził Jego Ojciec. Prof. Lorek już od najmłodszych lat interesował się zwierzętami i ich hodowlą. Zgodnie ze swoimi zainteresowaniami ukończył Technikum Hodowlane w Ornontowicach. Następnie studiował na Wydziale Zootechnicznym najpierw w SGGW Warszawie a potem w ART w Olsztynie.
Po ukończeniu studiów podjął pracę zawodową w Fermie Hodowli Zwierząt Futerkowych w Wiartlu k/Pisza. Z fermą tą związany był już od 3 roku studiów, tu zebrał materiał do swojej pracy magisterskie pod tytułem „Monografia zarodowej fermy norek w Wiartlu”, której promotorem była Pani dr Irena Kosko.
Podczas blisko 20-letniej pracy na tej fermie pełnił najpierw obowiązki zootechnika, potem głównego specjalisty ds. produkcji zwierzęcej, zastępcy dyrektora, a w latach 1980-1986 obowiązki dyrektora przedsiębiorstwa, które wówczas w swojej strukturze organizacyjnej posiadało 5 specjalistycznych ferm zwierząt futerkowych na terenie ówczesnych województw olsztyńskiego i suwalskiego, będąc największym w owym czasie przedsiębiorstwem tego typu w kraju.
Pracując w produkcji prof. Lorek prowadził jednocześnie badania naukowe, które pozwoliły Mu wykonać w 1982 roku pod kierunkiem prof. dr hab. Henryka Bieguszewskiego, z ATR w Bydgoszczy pracę doktorską pt „Wpływ dodatku karmy konserwowanej do dawki pokarmowej lisów polarnych na niektóre wskaźniki fizjologiczne”. Ukończył także studia podyplomowe w AR w Poznaniu z zakresu wielkotowarowej produkcji zwierzęcej.
Od 1984 Profesor rozpoczął prowadzenie zajęć dydaktycznych ze studentami Wydziału Zootechnicznego ART w Olsztynie z zakresu hodowli zwierząt futerkowych. W 1986 roku zrezygnował z pracy w produkcji i poświęcił się pracy naukowo-dydaktycznej, podejmując pracę na pełnym etacie w ART w Olsztynie. Dzięki jego staraniom jednoosobowy „Zakładu Zwierząt Futerkowych” zmienił się z czasem w sprawnie funkcjonującą w strukturach Wydziału Katedrę Hodowli Zwierząt Futerkowych i Łowiectwa.
Kariera naukowa prof. Lorka dzięki jego uporowi i zaangażowaniu przebiegała dynamicznie. W 1989 roku otrzymał nominację na stanowisko docenta, a w 1990 roku powierzono Mu obowiązki kierownika Zakładu a potem Katedry, które pełnił do ostatniej chwili. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie zootechniki został Mu nadany uchwałą Rady Wydziału Zootechniki AR w Lublinie w 1992 roku.
W 1993 roku został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego ART w Olsztynie, w tym też roku powierzono Mu funkcję Prodziekana ds. Studiów i Studentów, którą pełnił prze dwie kadencje w latach 1993-1996 i 1996-1999. Następnie pełnił także funkcje Głównego Dziekana Wydziału Zootechnicznego Olsztyńskiej Uczelni w latach 1999-2002.
Prof. Lorek niezależnie od pełnionych ważnych funkcji organizacyjnych rozwijał się także naukowo. W 1997 roku Prezydent RP nadał Mu tytuł naukowy profesora, a na stanowisko profesora zwyczajnego mianowany został przez Senat Uczelni w 2002 roku.
Dorobek naukowy Prof. Lorka to ponad 250 pozycji: prac twórczych, komunikatów naukowych, artykułów, recenzji i innych opracowań. Działalność naukowa profesora Lorka koncentrowała się głównie na szeroko pojętej tematyce żywienia zwierząt futerkowych mięsożernych, w której był uznanym autorytetem w kraju. Profesor nie bał się wyzwań i nie poprzestawał na dotychczasowych osiągnięciach. W ostatnich latach zainteresował się problematyką hodowli królików mięsnych oraz zwierzętami towarzyszącymi i amatorskimi.
Prof. Lorek pełnił szereg funkcji na terenie Uczelni, był członkiem Senatu Uczelni działając między innymi w Senackich Komisjach Budżetowej i Dydaktycznej.
Działał także poza Uczelnią. Był członkiem Rady Hodowlanej przy Centrum Hodowli Zwierząt, sędzią licencyjnym posiadającym uprawnienia do oceny pokroju zwierząt futerkowych mięsożernych, członkiem Zarządu Sekcji Chowu i Hodowli Zwierząt Futerkowych Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, członkiem Rady Programowej Czasopisma „Hodowca Zwierząt Futerkowych”.
Był ponadto członkiem Zespołu Ekspertów Nauk Rolniczych do spraw kształcenia w szkolnictwie wyższym a także współpracował z Państwową Komisją Akredytacyjną.
Prof. był bardzo lubiany przez studentów. Z pozoru groźny i zasadniczy przy bliższym poznaniu okazywał się wymagającym, lecz odpowiedzialnym i troskliwym opiekunem. Zdobyta podczas pracy zawodowej wiedza praktyczna uzupełniona wiedzą teoretyczną spowodowała, że z ogromną łatwością i co ważne wiarygodnością przekazywał wiedzę studentom. Od 1984 roku regularnie prowadził wykłady, ćwiczenia i seminaria ze studentami. Był autorem programów nauczania wielu przedmiotów na kilku specjalnościach. Przy jego wydatnym udziale powstała specjalność: Hodowla zwierząt amatorskich, która w ostatnich latach życia stała się jego nową pasją. W ostatnim roku założył także studenckie koło: Hodowców zwierząt amatorskich oraz napisał książkę o tych zwierzętach, które ma się wkrótce ukazać.
Pod jego kierunkiem ponad 50 osób napisało prace dyplomowe. Wypromował też 4 doktorów.
Działalność Profesora była zauważana i doceniana; Za osiągnięcia zawodowe, naukowe i organizacyjne odznaczano go wielokrotnie i nagradzano. Otrzymał między innymi: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz inne odznaczenia.
Podczas uroczystości pogrzebowych licznie w ostatniej drodze towarzyszyli Mu przyjaciele, wychowankowie, współpracownicy, pracownicy Wydziału i Uczelni a także koledzy z bratnich Katedr z innych jednostek naukowych w Polsce.
Śmierć Profesora zaskoczyła wszystkich. Pozostawił nie zrealizowane plany, rozpoczęte badania i publikacje. Po odejściu Profesora Lorka pozostała pustka, której nie sposób wypełnić. W naszej pamięci pozostanie zawsze jako człowiek uczciwy i życzliwy, który nigdy się nie poddawał i zawsze walczył z przeciwnościami, których szczególnie w ostatnich latach nie szczędził mu los.
